Poktori (nog twee weekjes...)
Omdat ik hier morgen een lezing moet geven, heb ik zijn verzorgster Lee maar even gebeld om te vragen hoe het met Poximus gaat: "Jeez, he certainly loves his dried fish, doesn't he!!?" Blijkbaar komt hij nu snel uit zijn hokje zodra ze in de buurt is, vooral om te checken of er nog gedroogde visjes in de aanbieding zijn. Volgens mij heeft iemand in Amersfoort hem dat geleerd... ^^
3 Comments:
Ikke...?? Daar geloof ik niks van hoor, en dat terwijl ik- net zoals Poximus- over een geweldig goed geheugen beschik...:-)
Ja, ja, doe maar niet zo onschuldig. Straks ga je me nog zeggen dat Pox toen bij jullie afgevallen is, en dat hij opstond om voor de deur op je te wachten omdat hij zo blij was dat je hem dan geen eten zou gaan geven... Misschien is Poximus' geheugen iets minder creatief dan dat van jou? ^^ xx
Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed wat je nu bedoelt;-)hij was echt super slank (toen hij wegging he, niet toen hij kwam, want toen kon ik hem niet eens optillen zonder onder al die kilo's te bezwijken...echt;-) xx
Post a Comment
<< Home